کودکان از بدو تولد و حتی پیش از آن در معرض خطرات و حوادث بسیاری هستند که ممکن است زندگی جسمی و روانی شاد آنان را از مسیر طبیعی منحرف سازد. معلولیت‌های جسمی و روانی ایجاد شده باعث می‌شود مشکلات فراوانی برای آن‌ها و اجتماع پدید آید. آب‌خفگی، آتش‌سوختگی، مسمومیت شیمیایی و دارویی، سقوط، حوادث رانندگی و اسباب بازی‌های خطرناک، بسیار شایع است و محیط زیست کودک را پرمخاطره می‌سازد. همه روزه شاهد حوادث ناگواری هستیم که در خانواده و اجتماع اتفاق می‌افتد و در طی آن کودکی معصوم، سلامت خود را از دست می‌دهد و با آینده‌ای ناخوش آیند و ناخواسته، زندگی‌اش ادامه می‌یابد. خوشبختانه تمام حوادثی که محیط زندگی کودک را ناامن می‌سازد، قابل پیشگیری است و با پیش‌بینی‌های لازم می‌توان از بروز این حوادث جلوگیری کرد و محیط مناسبی برای رشد جسمی و ذهنی کودک فراهم آورد تا به رشد طبیعی خود ادامه دهد.

برای بررسی این حوادث خطرناک که محیط کودک را پرمخاطره می‌سازد، با توجه به آمارهای تهیه شده، در می‌یابیم که ضربه و سقوط، مهم‌ترین علت بیماری، معلولیت و مرگ و میر کودکان است که حتی در کودکان زیر یک سال نیز مشاهده می‌شود.

سقوط از آغوش مادر یا بستگان و یا افتادن از روی صندلی و تخت، اغلب مشاهده می‌شود و در آماری که روی ۱۵۶ مورد مراجعه به علت حوادث انجام شده است. ۷۴ مورد سقوط منجر به ضربه مغزی گزارش شده است که در ۶۷ مورد آن مادر و یا مربی کودک، در کنار مصدوم بوده است. ۸۶ مورد در منزل و در ساعات روز رخ داده است. ۸ کودک نیز دچار شکستگی استخوان جمجمه شده‌اند و دربقیه کودکان، خونریزی و کوفتگی و نسج نرم سر مشاهده شده است. در ۲۵ مورد نیز بعد از معاینه، علائم ضربه مغزی وجود داشته است. در ۳ کودک که با دوچرخه از پله سقوط کرده‌اند، شکستگی استخوان ترقوه و اندام‌ها دیده شده است و ۳ کودک به علت ضربه مغزی شدید، فوت کرده‌اند. ۱۸ مورد سوختگی، ۷ مورد تصادف با دوچرخه ومواردی نیز جراحات حین بازی با وسایل خانگی، به خصوص با اجسام نوک تیز مثل چاقو، قیچی و چنگال مشاهده شده است. به طور کلی، ضربه در حدود ۵/۱۸ درصد و ضربه‌های چشمی ۵/۳ درصد حوادث را در بر می‌گیرد، اما بیشترین ارقام به سقوط از بلندی‌ها اختصاص دارد.

صدمات سقوط از پله در کودکان

صدمات سقوط از پله درگروه سنی ۵/۱ تا ۵/۳ سالگی به علت آغاز حرکت کودکان،ش ایع است. کودکان به هنگام سقوط از پله، دچار صدماتی در سر و اندام‌های مختلف می‌شوند. در تحقیقی که بر روی ۳۶۳ کودک – که از ۴ الی ۵ پله سقوط کرده‌اند – انجام شده است، نشان می‌دهد که ۲۸ درصد موارد کوفتگی و صدماتی است که به اندام‌ها وارد شده و در ۷۰ درصد موارد شکستگی اندام وجود داشته و در ۷ درصد موارد ضربه مغزی مشاهده شده که در کودکان کمتر از ۴سال بیشتر دیده شده است.

ضربه‌های چشم در کودکان

یکی از علل مهم بیماری‌های شدید و کوری چشم، ضربه‌های وارده به چشم است. ضربه به چشم ممکن است موجب صدمات مختلفی شود که به مراقبت، درمان با آنتی‌بیوتیک و گاهی جراحی‌های وسیع نیازمند است. حتی گاهی با اقدامات همه جانبه درمانی نیز ضایعات جبران ناپذیری بروز می‌کند که در نهایت به کوری می‌انجامد.

در کشورهای جهان سوم و همچنین در مملکت‌ ما، آمار دقیق میزان ضربه‌های چشم به ندرت دیده می‌شود و آمار ارائه شده زیر – که مربوط به یکی از کشورهای جهان سوم است و به نظر می‌رسد با سایر کشورهای این منطقه کمابیش یکسان باشد – شایع‌ترین علت کوری به خصوص نابینایی یک طرفه را ضربه‌ها و صدمات وارده به چشم، نشان می‌دهد. در این بررسی و دیگر مطالعات، شایع‌ترین ضربه‌ی چشمی، شکستن شیشه عینک به هنگام سقوط ذکر شده است و در رده چهارم علل مراجعه کودکان به درمان‌گاه‌های چشم پزشکی (بعد از کاتاراکت و گلوکوم مادرزادی و استرابیسم) قرار می‌گیرد. آمار زیر مربوط به یک سال مطالعه در درمانگاه چشم‌پزشکی است:

۷۸ مورد ضربه چشمی در کودکان زیر ۱۴ سال که ۶۲ پسر و ۱۶دختر در سنین مدرسه و بیشتر در گروه سنی ۷-۴ سالگی است و اغلب بیماران ۴-۳ ساعت بعد از ضربه و گاهی تا ۴-۳ روز پس از آن به بیمارستان مراجعه کرده‌اند.مشاور کودک خوب

بر طبق آمار، اشیایی که بیشتر باعث ضربه چشم می‌شوند، قطعاتی از شیشه عینک است. همچنین شیشه نوشابه، سنگ، اشیاء نوک تیز از قبیل چاقو، قیچی و ناخن نیز ممکن است سبب حوادث ناگواری شوند و به کوری بینجامند. به علاوه، انفجار از شایع‌ترین علل آسیب‌های چشمی است و بازی با مواد منفجره، در بسیاری موارد سبب عوارض چشمی و نابینایی شده است.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاور خوب کودک:کودک، حوادث، معلولیت

(قصد شما این است که به کودک آموزش دهید تا چند دقیقه ـ به ازای هر سال سن کودک، یک دقیقه ـ به آرامی دراز بکشد. از یک کرونومتر استفاده کنید تا کودک بداند چند دقیقه توانسته ساکت باشد).

«می‌خوام روی تخت‌خواب یا زمین دراز بکشی. حالا چشماتو ببند. ببینم چقدر می‌تونی ساکت بمونی (منتظر شوید.)، آفرین! چند دقیقه است که تو تونستی ساکت بمونی».

(کنار کودک خود بخوابید تا نشان دهید در نظر شما اهمیت روش‌های حفظ آرامش و همین‌طور ایجاد حس نزدیکی چقدر زیاد است. زمان را به گوش دادن به موسیقی، ره رفتن خیالی و یا روش‌های دیگر طولانی کنید).

روش تنفس

(تنفس آرام یکی از مهم‌ترین عوامل در آموزش آرامش است و می‌تواند بر روی سطح آرامش اثرات عمیقی به جای گذارد. از داستان مرد غارنشین استفاده کنید تا اهمیت تنفس را شرح دهید).

«یادت میاد که مرد غارنشین وقتی ترسیده بود، تند تند نفس می‌کشید؟ تند تند نفس بکش! درست مثل این که از یک ببر ترسیده‌ای».

(برای ده بار تنفس منتظر بمانید، نه بیشتر. سپس بپرسید:)

«چه احساسی داری؟ گیجی یا ضعف؟ ترس یا نگرانی می‌تونه حالت رو این جوری کنه. گاهی ممکنه حالت بدتر هم بشه».مشاوره کودک تهران

«به پشت بخواب و فکرت رو آرام کن. چشماتو ببند. یک دستتو روی سینه‌ات بگذار و دست دیگرت رو روی شکمت. حالا نفس بکش! می‌تونی حس کنی که دست‌هات حرکت می‌کنند! حالا با شمارش من نفست رو بکش تو و بده بیرون».

(رفته رفته شمارش را کند کنید. کودک تا عدد ۴ نفس را تو می‌کشد، تا ۲ شماره صبر می‌کند و سپس با ۴ شماره نفسش را بیرون می‌دهد. سپس تا ۲ شماره صبر می‌کند تا دوره بعدی را آغاز کند).

«با شمارش ۱، ۲، ۳، ۴ نفس بکش. با ۱، ۲ اونو نگهدار. با ۱، ۲، ۳، ۴ بعدی نفست رو بیرون بده. وقتی می‌خواهی نفست رو بیرون بدی، به خودت بگو آروم باش! تصور کن که لغت آرامش رو با حرف سفیدِ درشت روی آسمان نوشته‌اند».

«آرام نفس بکش، دست‌هاتو روی سینه و شکمت حس کن. کدام دست بیشتر حرکت می‌کنه؟ سعی کن هوا رو داخل شکمت بفرستی تا مانند یک بالن پر از هوا بشه. سپس با دست به آرامی روی شکمت فشار بیار و هوا رو خالی کن».

(کودک را تا زمانی که برای این کار مجبور به وارد کردن فشار بر شکمش نباشد، وادار به تمرین کنید. به زودی دستی که روی شکم قرار دارد بیشتر از دست دیگر حرکت خواهد کرد. ممکن است آموختن این روش، به چند جلسه تمرین نیاز داشته باشد. صبور باشید و پیشرفت را تقویت کنید. مدت زمان جلسات باید به اندازه‌ای باشد که علاقه و انگیزه کودک حفظ شود).

«حالا که می‌دونی چطوری روی زمین آرام نفس بکشی، بیا روی صندلی هم تمرین کن. یادت باشه وقتی می‌خواهی نفست رو بیرون بدی، پیش خودت کلمه آروم باش رو تکرای کنی…. باشه؟».

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاور کودک تهران:زمان سکوت کودک

اگر روز آغاز خوبی داشته باشد، امکان بیشتری وجود دارد که هم والدین و هم بچه‌ها روز خوبی در پیش داشته باشند. با این حال، ما اغلب چنان گرفتار عادت‌ها و وظایفمان در زمینه بیدار کردن به موقع، مراقبت از بهداشت کودک، فراهم آوردن غذا، رسانیدن کودک و رتق و فتق امور هستیم که این درگیری‌های اجتناب‌ناپذیر صبحگاهی می‌توانند تمام روز را خراب کنند.

در این مقاله کوشش خواهیم کرد تعدادی از مشکلات والدین و کودکان که معمولا موجب گرفتاری‌های صبحگاهی می‌شود و همچنین راه‌هایی که می‌توان از آنها اجتناب کرد یا تغییرشان داد را مورد بحث قرار دهیم. هنگامی که راه‌های پیشنهادی را امتحان کردید، مشاهده خواهید کرد که این راه‌حل‌ها چه تغییر عمیقی در شروع برنامه‌های روزانه خانواده شما و همچنین دیدگاه مثبت‌تر اعضاء خانواده نسبت به یکدیگر و نسبت به روز در پیش‌رو، ایجاد خواهد کرد.

نظر مشاور کودک در مورد کودک سحرخیز
کودکانی که صبح‌ها خیلی زود از خواب برمی‌خیزند: زمانی که کودک شما صبح‌ها چنان زود از خواب برمی‌خیزد که باعث دردسر شما می‌شود، چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ اگر کودک شما با زود برخاستن، خواب شما را برهم می‌زند و یا با پرسه زدن خودسرانه در اطراف خانه موجب نگرانی شما می‌شود، می‌توانید به او یاد دهید که در چنین مواقعی دوباره به خواب برود و یا به آرامی در رختخواب خود بازی کند. ولی در درجه اول باید بررسی کنید که آیا میزان خواب او کافی است یا نه.

واقعیت این است که بعضی از کودکان به خواب بسیار کم‌تری نسبت به کودکان دیگر نیاز دارند. میزان خواب کافی در مورد یک کودک می‌تواند دوازده ساعت و در مورد کودک دیگر هشت ساعت باشد. گاهی کم‌خوابی می‌تواند نشانگر فعال بودن بیش از حد باشد ولی معمولا صرفا نمایانگر تفاوت بین افراد است. اگر میزان خواب کودک شما آن قدر نیست که روز را به خوبی بگذراند، وظیفه شما این است که به او یاد بدهید هنگامی که از خواب برمی‌خیزد،

چطور مجددا به خواب برود و یا این که چطور بیشتر بخوابد. ولی اگر با این مقدار خواب، کاملا راحت و شاداب است وظیفه شما این است که به او یاد دهید تا رسیدن موقع مناسب برای بیدار شدن سایرین، در یک مکان امن و یا رختخواب به آرامی و بدون سروصدا بازی کند.روانشاسی کودک

تعیین وضعیت خواب کودک
با پرسش‌های زیر می‌توانید وضعیت کلی خواب کودک را تعیین کنید:

۱- آیا کودک همیشه نسبت به همسالانش کمتر می‌خوابد؟

۲- هر شب چند ساعت می‌خوابد؟

یک هفته میزان خواب شبانه کودک را یادداشت کنید و سپس میانگین آن را محاسبه نمایید. متوسط خواب شبانه کودک چقدر است؟

۳- آیا میزان خواب کودک هر شب تقریبا یکسان است و یا این که تفاوت زیادی بین مقدار خواب او در شب‌های مختلف وجود دارد؟

۴- آیا معمولا کودک صبح‌ها شاداب است؟ آیا تا هنگام خواب بعدازظهر یا خواب شب «دوام» می‌آورد و یا این که مجددا به خواب می‌رود؟

اگر میزان خواب شبانه کودک تقریبا هر شب به یک اندازه است و معمولا صبح‌ها شاداب است، احتمالا خوابش کافی است و تنها باید آموزش ببیند که وقتی شب‌ها به خواب نمی‌رود یا این که صبح‌ها زود از خواب بیدار می‌شود، به آرامی در رختخواب بازی کند. اگر کودک به خواب بیشتری نیاز دارد، می‌توانید روش‌های زیر را به کار گیرید تا با تغییر عادت‌های خوابیدن، کودک بتواند بیشتر بخوابد:

آموزش زمانبندی خواب به کودک
چطور به کودکان آموزش دهیم که بیشتر بخوابند. بعضی از کودکان به راحتی به خواب می‌روند، ولی عادت دارند قبل از ساعت مقرر از خواب برخیزند. راه حل‌های زیر می‌توانند به چنین کودکانی بیاموزند چطور تا رسیدن ساعت مناسب برای بیدار شدن، مجددا به خواب روند.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-روانشناسی کودکان:کودکان و مشکلات صبحگاهی

پرورش کودک‌ با یاری غریزه و نه با مدد تئوری‌

مشاوره کودک:عوامل و مکانیسم‌های ذاتی عمیقی در پدران و مادران وجود دارد که آنان را در پرورش درست و مناسب فرزندانشان یادی می‌دهد و شگفت آنکه، آنها از وجود این عوامل عموما ناآگاهند.

بیگمان مهمترین این مکانیسم‌ها طریق خودبخود و بدون تاملی است که بوسیله آن والدین هر روز بی‌آنکه از خود بپرسند آیا تئوری پذیرفته شده در این زمینه چیست، و یا حتی دریابند که به طور آگاهانه خود کدام روش را درست می‌دانند، ده‌ها و صدها مشکل تربیت فرزند را یکباره و ناگهانی حل می‌کنند.

هنگامی که شما شاهد آن هستید که فرزندتان نسبت به کودک کوچک‌تر از خود خست بخرج می‌دهد، یا دروغ می‌گوید، و یا با اسباب بازی‌اش میز غذاخوری را خراش می‌دهد، حتی برای یک آن ناگزیر نیستند که بیاندیشید واکنش شما چه باید باشد. شما با چنان تاکیدی مخالفت خود را با این اعمال ابراز می‌دارید که بر ذهن کودک تاثیری دیرپا می‌گذارد.

و این شیوه‌ای است که والدین همیشه، در تمامی دنیا و در سراسر تاریخ، کودکان خویش را بار آورده‌اند. اگر چنین نبود تربیت کودک دریایی از شک و تردید پدید می‌آورد که موجب فرسودگی روحی والدین می‌شد و نیز باعث پرورش کودکان کج خلقی می‌گردید که دائما لجباری و گردنکشی می‌کردند.پرورش کودک

در اینجا، با مثال کوچک جالبی توجه شما را به این امر که پیش از این هم بدان اشاره کردم، جلب می‌نمایم که چگونه یک دختر از همان زمان طفولیت از مادر خویش چیزها را می‌آموزد و می‌کوشد که همچون او باشد. زمانی شاد بودم که یک دختر چهار سال و نیمه مانند یک سرپرست بزرگسال شستشوی عروسک را به یک دختر خجول سه ساله یاد می‌داد. لحن دستوراتش رئیس‌مآبانه، تشویق آمیز و پرشکوه و حاکی از اعتماد به نفس بود. چند بار تکرار کرد: «حالا تو او را بشوی عزیز» دختر سه ساله قدم پیش گذاشت و با کم دلی بهترین کوشش خود را بکار برد. دخرت چهارسال و نیمه به تندی کار او را قطع کرد، و با فروتنی و شکیبایی ظاهری گفت: «نه عزیز من، اینطوری نه، با دقت بیشتر نگاه کن به من» این دختر چهار سال و نیم، بی‌شک از مادرش، آموخته بود که نسبت به کودکان چه روش معینی باید برگزید و چگونه باید فرزند تربیت کرد. بدیهی است که آگاهی او در بیست و اندی سال بعد ویرا در پرورش فرزندانش یاری خواهد داد. در آن زمان لحن کلامش نیز همان خواهد بود که من آن روز شنیدم.

حتی کسان متخصصی چون روانشناسان و روانکاوان که با مطالعات و تجربیات خویش عقاید و مفاهیم جدیدی را در پرورش کودکان عرضه می‌دارند، اغلب خود در این را به همان شیوه عمل می‌کنند که از والدین خویش آموخته‌اند. اینان از اینکه گاه همان عقاید قیدی را- مانند آنچه درباره دست زدن به آلات تناسلی گفته شده- بی‌اراده بیان می‌کنند دچار تعجب می‌شوند. حتی اگر با خویشتن داری فرزند خود را از انجام عمل کودکی خود آنها زشت و ناپسند بوده است در درون احساس اضطراب و ناآرامی می‌کنند. نمی‌خواهم در زمینه این بحث تئوریک وارد شوم که آیا در برخورد با رفتارهای گوناگون کودک آرامش و سکوت بهتر است و یا نگرانی و نهیب. تنها مرادم آن است که با واکنش‌های آنی و خودبخود بسیاری از مسائل مربوط به تربیت کودک، هر روز و هر ساعت از میان برداشته می‌شود و این روش طبیعی، شیوه‌ای بس قابل اطمینان و اعتماد است.

به نظر من، مثلا، دلیل اینکه گروه بی‌شماری از پدران و مادران به شکلی سردرگم نمی‌دانند که تا چه حد و برای کدام برنامه‌ها به فرزندانشان اجازه دهند که به تماشای تلویزیون بپردازند- پدران و مادرانی که در وضع مقررات دیگر تربیت فرزند با اعتماد کامل عمل می‌کنند و دچار سرگردانی نمی‌شوند- این است که زمانی که این والدین خود کودک بودند تلویزیون وجود نداشت. آنان هرگز از پدر و مادر خویش سطح معین، روش خاص و اتخاذ مقرراتی روشن را در این کار فرا نگرفته‌اند.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاوره کودک : پرورش کودک‌